ماه و گرگ

هرگز زانو نخواهم زد حتی اگر سقف زمین کوتاهتر از قامتم باشد.*

هرگز بدونِ غم و شادی گریه ام را جاری نخواهم کرد، بغضم را فرو میدهم.

نگاه تو به من کفایت می کند برای سرمستی وصف ناپذیرم اگر چشمان عالمی حتی، نسبت به من کور باشد.*

دستانت را بوسیدم، به پایت زانو زدم و با اینکه کنارت بودم در حسرت نداشتنت بغض کرده و از دریچه چشمانم جاری شدم.